همیشه از اینکه بازیسازان ایرانی بدون کمترین تفکری به کپی برداری محض از بازیهای خارجی پرداختند احساس بدی داشتیم. قرمز کوچولو که به تازگی بر روی کافه بازار عرضه شده، یک بازی متفاوت ایرانی است که حس و حال تازه ای دارد.
ماهی قرمز همیشه ما را به یاد ایام عید می اندازد. قرمز کوچولو روایتی کوتاه از زندگی یک ماهی قرمز در بین برادر، خواهر و مادرش است همراه با فراز و نشیبی که در محیط زندگیشان دارند. این ماهی های قرمز در حوض آبی زندگی می کنند که محوطه ای محدود و مستطیل شکل دارد. بازی از یک راوی صوتی بهره مند است که داستان کوتاه قرمز کوچولو را روایت می کند. شروع ماجرا با توضیحاتی درباره اینکه قرمز کوچولو از وقتی یادش می آید در این محل بوده و فقط دو رنگ قرمز و آبی را می شناسد (اشاره به رنگ ماهی ها و حوض آب) آغاز می شود.
بازی فاقد معماهای رایج بازی های ماجرایی بوده و مانند یک داستان تعاملی است که دارای چند مینی گیم ساده نیز می باشد. بازی مسابقه دو با برادر ماهی که بصورت دنبال کردن دایره های روشن است یکی از این مینی گیم هاست و دیگر مینی گیم قرمز کوچولو، انجام بازی فکری نقطه خط با خواهرش است. بغیر از این دو مینی گیم، تنها کاری که بازیکن انجام می دهد، لمس صفحه برای پیشبردن روایت خطی و از پیش تعریف شده بازیست. مثلاً وقتی به گوشه ای می رویم روایت ادامه می یابد یا در جایی ماهی به دنبال نور حرکت می کند و ما تنها این جابجایی را انجام می دهیم تا ببینیم در ادامه چه قرار است اتفاق بی افتد. کنترل بازی بسیار ساده است. با اشاره و لمس هر محل، ماهی جابجا می شود. می توان گفت گیم پلی بازی فدای روایت داستانی آن شده است. به همین علت انتظار یک گیم پلی درگیر کننده طولانی را نداشته باشید. تمام این موارد تا زمانی نقص محسوب نمی شوند که بازی دارای یک قصه کامل و غنی می بود. اما قرمز کوچولو بسیار کوتاه است و مانند بسیاری از بازی های معروف خارجی طوری بازیکن را درگیر نمی کند که تا مدت ها در ذهنش باقی بماند. مثلاً اگر بازی های Braid و World of Goo را دیده باشید، این دو بازی دارای گیم پلی خاص و نوآورانه ای بودند که در کنار یک قصه جالب و جذاب بازیکن را به خوبی با خود همراه می کردند تا به پایان قصه برسد و از یک محتوای غنی که همان گیم پلی بازیست هم برخوردار بودند. اما برخلاف مثالی که آوردم، قرمر کوچولو تا می آید با بازیکن ارتباط برقرار کند و به یک درام تعاملی خوب تبدیل شود، پایان می یابد و بازیکن را کمی از این مسأله می رنجاند.
البته بازی با توجه به تلاشی که سازندگان برای ساخت یک بازی متفاوت و خلاقانه به خرج داده اند، قابل ستایش است. قرمز کوچولو دارای طراحی دو بعدی ساده ای است. گرافیک بازی در نوع خود جالب است اما ویژگی خاصی ندارد که از آن بعنوان اثری تحسین برانگیز یاد کنم. بازی با موتور گرافیکی Unity ساخته شده است. نکات قابل اشاره در گرافیک بازی، بافت تک رنگ و مسطح اجزای آن است که طرحی نسبتاً دلچسب را شکل داده است. تایپوگرافی خوب منوی ابتدایی که حالتی گچی شکل دارد در کنار جلوه گذار (Transition) پلک زدن که صحنه ای را به صحنه دیگر منتقل می کند نیز دو ویژگی خوب دیگر بازیست. وجود دکمه توقف و ذخیره شدن بخش های مختلف بازی و امکان دوباره بازی کردن این بخش ها نیز از دیگر ویژگی خوب بازیست.
صداگذاری در قرمز کوچولو یکی از برجستگی های قابل ذکر است که به بهترین وجه ممکن پیاده شده. از موسیقی زمینه بازی گرفته تا صدای راوی به خوبی با داستان بازی جفت و جور شده اند و حس خوبی به بازیکن می دهند. البته صدای دو شخصیت برادر و خواهر خیلی خوب نیست؛ گرچه زیاد گفتگویی در بازی وجود ندارد. کلاً یکی از ویژگی های مثبت قرمز کوچولو جو بازیست که موسیقی و تصویر توأم با یکدیگر حس غم و شادی موجود در داستان را به بازیکن منتقل می کند.
پس از دقایقی بازی می خواهد که مبلغ 2000 تومان را برای ادامه پرداخت کنیم؛ اما قرمز کوچولو در مجموع دارای محتوای غنی و ارزشمندی در حد یک بازی کامل نیست. به همین دلیل تنها در صورت علاقه به تجربه یک اثر خوب خلاقانه ایرانی آن را پیشنهاد می کنم. اگر به دنبال بازی کاملی هستید و همچنین در مقایسه با بازیهای طولانی خارجی، قرمز کوچولو قابل توصیه نیست. اگر بازی وعده انتشار مراحل بیشتری را در قالب چندین آپدیت می داد، خرید این بازی را حتماً توصیه می کردم.
لازم به ذکر است که استودیوی Blazing Fall یا پاییز فروزان پیش از این بازیهای بسیار خوب دیگری ساخته و روانه بازار کرده بود و تا به حال کارنامه خوبی از خود به جای گذاشته است. از جمله بازی خوب جزایر سه گانه در سبک استراتژی دفاع از قلعه و بازی BMY که در حد و اندازه بازیهای خوش ساخت خارجی در سبک آرکید است. البته بازی چاله میدون که مشابه خارجی آن وجود دارد نیز ساخته همین استودیو است که با استقبال خوبی هم مواجه شده.
Aliasghar ❤
