شاید خروج گوله‌ها از سلاح بهتر و واقعی‌تر از هر زمان دیگری به نظر برسد و گرافیک واقع‌گرایانه بازی شما را مسحور کند؛ اما بیش از هر زمانی امروز وقایع دنیا در پرمخاطب‌ترین بازی‌های ویدئویی از جمله Call of Duty وارونه نمایش داده می‌شود. شاهد این ماجرا اتفاقیست که بعد از انتشار Call of Duty: Modern Warfare‌ در دو روز گذشته افتاد. به گفته سازندگان بازی، اینبار با یک داستان دراماتیک طرف هستید. داستانی که شما را سر دوراهی عقل و احساس قرار می‌دهد.

این شماره از بازی بخش یک نفره 8 ساعته داستانی دارد که در کشور خیالی Urzikstan و شهرهایی از اروپا از جمله لندن اتفاق می‌افتد. بیشتر اتفاقات درباره جنگ داخلی در این کشور خیالی است که شما را به یاد رخدادهای چند سال اخیر در سوریه می‌اندازد. گروهک‌های تروریستی متنوعی را در بازی مشاهده می‌کنید و طرف‌های جنگ از ملیت‌های گوناگون در بازی حضور دارند. درست مانند اتفاقات دنیای امروزی. اما تفاوت در نوع معرفی این نیروها است. قرار بود بازی گروه‌های درگیر جنگ را به نوعی خاکستری نمایش دهد یعنی نه آنقدر تیره و بدطینت و نه آنقدر روشن و فرشته‌گونه.

قصدم نقد و بررسی بازی نیست و بازی را هنوز تجربه نکرده‌ام. به اصل موضوع برمی‌گردم و درباره پروپاگاندا یا همان تبلیغات سیاسی بازی و حواشی آن توضیح می‌دهم. (چون مطمئناً نقد و بررسی‌های بازی در دسترستان قرار می‌گیرد و وب‌سایت‌های داخلی و خارجی به وفور از نکات فنی و هنری بازی تعریف و تمجید خواهند کرد.)

در بازی‌سازی یکی از روش‌های مرسوم، الگوبرداری از کارهای خوب ساخته شده است. مثلاً در بازی‌های تیراندازی اول شخص یک بازی گل سرسبد در جمع این سبک بازی‌ها می‌شود و اقبال خوبی در بین مخاطب پیدا می‌کند. بازی‌سازان دیگر هم ترغیب می‌شوند تا چیزی شبیه به آن برای محصول جدیدشان اتفاق بیافتد و بازی‌هایشان را با ایده گرفتن از یک محصول قبلی پیش می‌برند و طراحی می‌کنند.

بازی‌های کپی برداری شده

در میان بازی‌های مشهور تعداد آثار کپی شده از روی آن‌ها زیاد است. اگر خاطرتان باشد وقتی Call of Duty وارد عصر جدید شد و فضای بازی را به جنگ‌های مدرن تغییر داد، یک موفقیت بزرگ در فروش بدست آورد که البته مدیون کار خوب و باکیفیت بازی‌سازان خودش بود. بعد از آن بسیاری از بازی‌های دست اول و دست چندمی دیگری پیدا شدند که سعی در کسب همان موفقیت با کپی برداری یا شاید هم بهتر باشد بگوییم الگوبرداری داشتند.

Battlefield: Bad Company تقریباً در همان زمان منتشر شد و سعی کرد در داستانی کردن روند بازی همان راهی را برود که Call of Duty 4: Modern Warfare توانست در آن موفق شود. البته بازی‌های دست چندمی هم در همان زمان وجود داشتند که Conflict: Denied Ops و Frontlines: Fuel of War دو تا از آن‌هاست.

بازی Thinkrolls: Kings & Queens در سبک معمایی و برای سیستم عامل های اندروید و iOS عرضه شده. این بازی یک نمونه عالی برای بازیسازانی است که علاقه دارند برای خردسالان به تولید بازی در سبک های مختلف بپردازند. اگر به چشم یک واحد درسی به این بازی نگاه کنیم که گذراندن آن درس های زیادی به بازیسازان می آموزد، گزاف نگفته ایم.

بازی توسط استودیوی Avokiddo تولید شده. هدفی که این استودیو در وب سایت خود توضیح داده: "Avokiddo یک استودیوی تقدیر شده خلاق است که متخصص در ساخت برنامک های آموزنده با کیفیت برای کودکان است. ما فکر می کنیم وقتی شما از چیزی لذت می برید، شما مثل اون می شید (یا همراه با اون می شید) و در این وضعیت خلاقانه است که آموزش صورت می گیرد. آموختن صرفاً به یاد سپردن نیست؛ بلکه دستیابی به وضعیتی از آگاهی است که ذهن را تازه، دارای شوق و احساس و بسیار خلاق نگه می دارد." لازم به ذکر است که این استودیو در سال 2016 برنده جایزه Best Family App از فروشگاه Google Play برای بازی Thinkrolls 2 شده است. همچنین یکی دیگر از توضیحات جالبی که درباره کارشان دادند: "ساخت بازی برای کودکان، چیزی بیش از بکار بستن دانش فنی و تمرین فنون برنامه نویسی است. این یک درگیری شخصی جدی است. برای ساخت بازی هایمان، ما خود را در کفش های بچه هایمان قرار می دهیم و چیزها را از نقطه نظر آن ها می بینیم."