در بازی‌های ویدئویی خارجی که تاکنون عرضه شده‌اند کاراکترهای زن، بصورت قهرمانانی جنگجو و تا دندان مسلح طراحی شده‌اند. لاراکرافت اولین گزینه‌ای است که به ذهن می‌رسد و او نمونه‌ای از قهرمان‌سازی غربی برای جنس مونث می‌باشد. آنچه که عرف می‌پذیرد این است که در کارهایی که نیاز به قدرت دارند، به دلیل وجود نیروی جسمی قویتر، مردها مشارکت کنند. اما جایی که صحبت از تجارت باشد و پای پول به میان آید، دست به هر اقدامی زده می‌شود تا مخاطب جذب یک بازی تجاری شود. بله بازی‌ها اول از همه جنبه درآمدزایی برای شرکت‌های بزرگ ناشر دارند. پس اینجاست که سود و تجارت جای عقلانیت را می‌گیرد. نتیجه می‌شود استفاده ابزاری از ویژگی‌های زنانه مثل ظاهر زیبا، اندام جذاب و صدای اغواگرانه برای جذب افراد بیشتر به سمت بازی.

اما وضعیت در تولیدات داخلی خودمان چگونه است؟ کاراکترهای زن برآمده از فرهنگ اصیل ایرانی و اسلامی طراحی می‌شوند یا تحت تاثیر فرهنگ تهاجمی غرب قرار گرفته‌اند؟

به سراغ چندین بازی ایرانی می‌رویم تا ببینیم اوضاع از چه قرار است.

در دنیای بازی های AR یا واقعیت افزوده این اختیار را دارید که موجوداتی را به دنیای اطرافتان بیاورید، با آن ها تعامل داشته باشید و در قالب سبک های مختلفی از جمله استراتژی، اکشن، شبیه سازی و دیگر سبک ها به بازی بپردازید. تفاوت این بازی ها با بازی های VR یا واقعیت مجازی، در عدم نیاز به دستگاه های VR با قیمت های بسیار بالا می باشد. تنها با کمک یک تبلت یا گوشی موبایل می توان بازی های واقعیت افزوده را تجربه کرد.

قابلیت هایی در گوشی های همراه وجود دارد که این امکان را فراهم کرده تا محیط اطرافمان را با محیط بازی ترکیب کنیم. از جمله این امکانات می توان به وجود قابلیت مکان یابی، قابلیت حسگرهای حرکتی و دوربین گوشی اشاره کرد. با وجود امکانات متعدد سخت افزاری بر روی گوشی ها، می توان بازی هایی را تولید کرد که علاوه بر جذابیت بیشتر، به تحرک وادار کردن بازیکن و تقویت قوه تخیل او بیانجامد. همچنین این بازی ها می توانند برای کودکان مفید واقع شوند. چون کودک می تواند فضا را تجسم کرده و در برخی بازی ها به تقویت خلاقیت و ابتکار او کمک می کند.

قصد معرفی چند بازی موبایلی با موضوع دفاع مقدس را دارم. سعی کردم بازی ها در سبک های متنوعی انتخاب شوند تا تصور نشود که همه بازی های دفاع مقدس لزوماً در سبک تیراندازی ساخته می شوند. همچنین بازیهایی که در ادامه معرفی می شود دارای رده های سنی گوناگونی می باشند.

وظیفه یک رسانه تخصصی انتقال اطلاعات به روز و مفید فایده برای خواننده است. امروز در حوزه بازیهای دیجیتال انواع رسانه ها مشغول فعالیت هستند. مجلات، سایت ها، صدا و سیما، تلویزیون های اینترنتی و پادکست ها از جمله مهمترین این رسانه ها می باشند. حال برای آشنایی بیشتر بطور مختصر به معرفی چند نمونه از این رسانه ها می پردازم.

از قدیمی ترین رسانه ها در حوزه بازی، نشریه های تخصصی هستند. از سالها پیش مجلاتی مانند بازینما، بازی رایانه، دنیای بازی بصورت چاپی و در سالهای اخیر مجلات بسیاری بصورت الکترونیکی با موضوع بازی منتشر شده اند. بنده چون از خواننده های قدیمی این نشریات بودم، می توانم بگویم که هر کدام بنا بر دغدغه ها و سلایقی که داشته اند فعالیت کردند. مثلاً مجله دنیای بازی از بخش های متنوعی تشکیل شده بود و هم خوانندگان تخصصی و هم عموم علاقه مندان حوزه بازی را با خود همراه می کرد. اغلب مجلات هم از چندین بخش کلیشه ای نقد و بررسی، معرفی بازی، اخبار و پوشش رویدادهای مرتبط تشکیل شده بودند و این تصاویر جذاب بازیها و البته قلم خوب نویسندگان بود که رنگ و لعاب کار را تکمیل می کرد. گاهی برای یک بازی پرونده چندین صفحه ای تهیه می شد و از تاریخچه بازیها با ذکر جزئیات مطلبی منتشر می شد.

مهدیار یک بازی ماجرایی کوتاه است که عوامل سازنده آن سعی داشته اند در قالب یک بازی جذاب برای گروه سنی هدف، پیام های ارزشی و اعتقادی را بصورت غیر مسقتیم منتقل کنند. در یک نگاه سطحی می توان بازی را از جهت طراحی های گرافیکی مثبت ارزیابی کرد؛ چراکه محیط و شخصیت های داستانی به خوبی طراحی شده اند و از این حیث مشکلی به چشم نمی آید. اما آیا همین ویژگی برای یک بازی کافیست؟

اینکه در لابلای بازیهای پر زرق و برق امروزی که خصوصاً برای گوشی های هوشمند به سرعت هر چه تمام تر هر روز بازی جدیدی عرضه می شود؛ یک بازی با نکات مثبت فرهنگی تولید شده است که سعی کرده حداقل های استاندارد کیفیتی را رعایت کند جای خوشحالیست. اما اگر بخواهیم بدون تعارف این بازی را بررسی کنیم نکات ریز بسیاری وجود دارد که در رابطه با نواقص و کاستیهای آن می توان مطرح کرد.